Monday, May 7, 2012

Inbraakalarm

Pfff wat was dat spannend vannacht zeg!

Half een werd ik wakker van een alarm. Eerder deze week had ik hem een minuut of 5 gehoord, en toen was het weer over, dus ik schonk er niet zo veel aandacht aan. Maar nu bleef hij door loeien! Het leek van buiten te komen, maar van welke kant eigenlijk was onduidelijk.

Het brandalarm was het in ieder geval niet, want dan had het brandalarm in mijn kamer ook afgegaan. Met mijn slaperige hoofd dacht/hoopte ik nog even dat het Matt was die te laat thuis kwam, waardoor het alarm van zijn enkelband af ging, want eerder deze week was hij ook te laat thuis. Maar dat was natuurlijk niet logisch; dat alarm gaat waarschijnlijk ergens anders af, op het politiebureau of zo, en ik had hem laat op de avond nog in de eetzaal gezien. Zou behoorlijk stom zijn geweest als hij om 10 uur 's avonds nog naar buiten was gegaan. Maar wat was het dan?

Ik liep m'n kamer uit, de Franse dame in de kamer naast me kwam ook naar buiten. Zij had het ook erg hard gehoord, omdat haar raam open staat, net als de mijne. Met z'n tweeën gingen we toch maar voorzichtig kijken. Want op de gang werd het minder hard, maar zodra we door de branddeur bij de wc's kwamen was het weer erg hard, dus het kwam duidelijk van binnen het gebouw! Het engste was dat behalve wij er niemand op reageerde, dus het was net of we samen helemaal alleen waren in dat grote, oude gebouw met een loeiend alarm. Het was net het begin van een spookverhaal haha.

In ieder geval, het alarm was het inbraakalarm in de gang bij de kantoren, echt zo'n donkere, galmende gang... dus wij liepen gelijk de (donkere, want nacht) eetzaal in om daar bij de telefoon Lee te bellen, die had 'duty' die avond. Zien we ineens een licht flikkeren... bleek de tv aan te staan, en daar zat Gary in het donker; hij had zowel de 'gewone' als de reservesleutel in z'n kamer laten liggen, en kon dus z'n kamer niet in. Toen we van de schrik bekomen waren ging hij de gang in om te kijken. Wij liepen er toch maar achteraan, want ja, om hem nou in z'n eentje te laten lopen, wie weet liep er een enge inbreker! Nou ja, er liep niemand, het alarm ging vanzelf uit, er was niets geforceerd... niets aan de hand dus, waarschijnlijk iets met de bedrading wat niet goed zat. Maar vervolgens heb ik nog een uur wakker gelegen van de adrenaline die door m'n lijf gierde. En ik heb er weer een avontuur bij haha.

3 comments:

  1. Wat een verhaal.
    Inderdaad net een engelse griezelfilm.
    In zo'n eng spookhuis,met heel veel kamers,waar maar geen eind aan komt,met even zovele lange donkere gangen.

    Groetjes Ans

    ReplyDelete
    Replies
    1. Lijkt het ook wel een beetje op ja. En toch heeft het wat...

      Delete
  2. Ik kan me voorstellen dat je dan niet een, twee drie weer in slaap kunt vallen!

    Huisvlijt

    ReplyDelete